ลากิจ ต้องได้รับอนุญาตก่อนหยุด

           การ “ลากิจ” คือสิทธิที่กฎหมายแรงงานให้ไว้กับลูกจ้าง เพื่อใช้ในกรณีที่จำเป็นต้องหยุดงานไปทำธุระส่วนตัวอันไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แต่หลายคนอาจเข้าใจผิดว่า สิทธิการลากิจ = หยุดได้เลยทันที ซึ่งในทางกฎหมายแล้ว ไม่เป็นเช่นนั้น

  • มาตรา 34 ลูกจ้างมีสิทธิลา "กิจธุระจำเป็น" ได้ โดย ได้รับค่าจ้างตามปกติ

  • มาตรา 57/1 ลูกจ้างมีสิทธิได้รับ ค่าจ้างระหว่างลากิจสูงสุด 3 วันต่อปี  แปลว่า ลากิจได้ตามความจำเป็น และได้ค่าจ้างไม่เกิน 3 วันต่อปี

แต่… กฎหมายไม่ได้บอกว่า จะลาเมื่อไหร่ก็ได้ หรือ ไม่ต้องขออนุญาตก็ลาได้

  • มาตรา 108 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงานฯ  นายจ้างต้องจัดทำ “ข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน” และต้องมีเนื้อหาอย่างน้อย 10 ข้อ  ซึ่งใน ข้อที่ 5 ระบุว่า "ต้องมีรายละเอียดเกี่ยวกับวันลา และหลักเกณฑ์การลา"

นายจ้างสามารถกำหนดว่า

  • ต้องยื่นใบลาก่อนกี่วัน

  • ต้องขออนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร

  • ต้องรอการอนุมัติจากหัวหน้าก่อนจึงหยุดได้

หากนายจ้างได้ประกาศและแจ้งข้อบังคับนั้นอย่างถูกต้องลูกจ้าง มีหน้าที่ต้องปฏิบัติตาม

เคยมีคดีตัวอย่าง นายจ้างกำหนดไว้ชัดเจนว่า การลากิจต้องได้รับอนุญาตจากหัวหน้าก่อน และให้นายจ้างเป็นผู้พิจารณาว่า เป็นกิจธุระจำเป็นหรือไม่

แต่ลูกจ้างหยุดงานโดยไม่แจ้ง ไม่ขออนุญาต ศาลพิพากษาว่า ถือเป็นการละทิ้งหน้าที่ แม้ลูกจ้างจะอ้างว่ามีธุระจริง แต่หากไม่ขออนุญาตตามข้อบังคับ ก็ถือว่าผิด

          เพราะการลาหยุด มีผลกระทบต่อองค์กร เช่น กระทบต่อการจัดตารางงาน ส่งผลต่อเพื่อนร่วมงาน มีผลต่อประสิทธิภาพและความรับผิดชอบโดยรวม นายจ้างจึงมีสิทธิควบคุมเพื่อความเป็นระเบียบของการทำงาน

 

อย่าคิดว่า “ลากิจ” คือสิทธิที่ใช้เมื่อไรก็ได้
ควรศึกษาข้อบังคับของบริษัทให้ดี และขออนุญาตอย่างถูกต้อง

 

ที่มา กฎหมายแรงงาน