ในหลายองค์กร โดยเฉพาะภาคธุรกิจที่มีลักษณะงานตามฤดูกาลหรือโครงการเฉพาะกิจ มักมีการทำ “สัญญาจ้างที่มีกำหนดระยะเวลา” หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า สัญญาจ้างแบบมีวาระ ซึ่งอาจทำให้เกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนว่า ลูกจ้างกลุ่มนี้ไม่ต้องเข้าร่วมในระบบต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับสวัสดิการแรงงาน เช่น กองทุนสงเคราะห์ลูกจ้าง
ตาม พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง หากความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลหนึ่งกับองค์กรเข้าเกณฑ์ว่าเป็น “นายจ้าง” กับ “ลูกจ้าง” ไม่ว่าจะเป็นการจ้างแบบมีกำหนดเวลาหรือไม่มีกำหนดเวลา ก็จะถือว่าอยู่ภายใต้ขอบเขตของกฎหมายแรงงานอย่างเต็มรูปแบบ
ดังนั้น หากลูกจ้างในสัญญาจ้างที่มีกำหนดระยะเวลา
- มีการทำงานภายใต้คำสั่งของนายจ้าง
- ได้รับค่าจ้างหรือค่าตอบแทนจากการทำงานนั้น
- ปฏิบัติงานในลักษณะเช่นเดียวกับลูกจ้างทั่วไป
ก็ถือว่าเป็น “ลูกจ้าง” ตามกฎหมาย และเมื่อนายจ้างมีลูกจ้างครบ 10 คนขึ้นไป (ไม่ว่าจะเป็นแบบมีกำหนดระยะเวลาหรือไม่ก็ตาม) ก็จะต้องนำส่งเงินสะสมและเงินสมทบเข้ากองทุนสงเคราะห์ลูกจ้างให้กับลูกจ้างเหล่านั้นด้วย
รูปแบบของสัญญาไม่ใช่ตัวตัดสิน แม้สัญญาจะกำหนดระยะเวลาการจ้าง เช่น 3 เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปี แต่ หากลักษณะความสัมพันธ์มีลักษณะของการเป็นนายจ้าง-ลูกจ้าง เช่น มีการควบคุมการทำงาน สั่งงาน จ่ายค่าจ้าง เป็นประจำ ก็จะอยู่ภายใต้การบังคับของกฎหมายแรงงานทั้งหมด รวมถึง กฎหมายว่าด้วยกองทุนสงเคราะห์ลูกจ้าง
ที่มา กรมสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน
