ในหลายองค์กร อาจพบข้อกำหนดลักษณะหนึ่งที่ว่า หากพนักงานมาทำงานสายเกิน 30 นาที จะต้องถูกบังคับให้ลากิจตามเวลาที่มาสาย หากไม่ยื่นเรื่องลากิจ จะถือว่าขาดงาน และถือเป็นความผิดทางวินัย แต่ข้อกำหนดเช่นนี้ ไม่สอดคล้องกับกฎหมายแรงงาน และอาจก่อให้เกิดปัญหากับนายจ้างเองได้ในภายหลัง
หลักกฎหมายว่าด้วยการลา กฎหมายแรงงานกำหนดไว้ชัดเจนว่า ลูกจ้างมีสิทธิ ลาเพื่อกิจธุระอันจำเป็น ไม่น้อยกว่า 3 วันทำงานต่อปี โดยเจตนารมณ์ของกฎหมาย คือ เปิดโอกาสให้ลูกจ้างได้ไปทำธุระที่จำเป็นจริง ๆ โดยนายจ้างสามารถกำหนดรายละเอียดขั้นตอนการลาไว้ในข้อบังคับการทำงานได้
ดังนั้น การ บังคับให้ลูกจ้างใช้สิทธิลากิจเพราะมาสาย จึง ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะลูกจ้างไม่ได้ใช้สิทธิลาตามความสมัครใจและเหตุผลจำเป็นของตนเอง
หากพนักงานมาสาย ก็ถือว่า ไม่ได้ขาดงาน ดังนั้น การระบุว่า “หากไม่ลากิจจะถือว่าขาดงาน” ย่อมไม่ถูกต้อง เพราะขัดกับข้อเท็จจริง
นายจ้างสามารถกำหนดให้ “การมาสาย” เป็นความผิดทางวินัยได้ เช่น การตักเตือน หรือบันทึกประวัติการมาสาย เพื่อสร้างระเบียบวินัยในการทำงาน แต่ไม่สามารถ บังคับให้ลูกจ้างใช้สิทธิลากิจ แทนการมาสายได้
ที่มา กฎหมายแรงงาน
29 September 2025
View
18