หลายคนอาจเคยได้ยินเรื่อง “ค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า” หรือที่บางครั้งเรียกว่า “ค่าตกใจ” ซึ่งเป็นเงินที่นายจ้างต้องจ่ายให้ลูกจ้างในกรณีเลิกจ้างโดยไม่ได้บอกล่วงหน้าตามกฎหมายแรงงาน แต่ก็มีกรณีข้อยกเว้นที่น่าสนใจ โดยเฉพาะกับ ลูกจ้างรายวัน ที่ทำงานไม่ต่อเนื่อง เช่น ทำงานเฉพาะช่วงเปิดภาคเรียน แล้วถูกเลิกจ้างในช่วงปิดเทอม
กฎหมายแรงงานกำหนดว่า
-
หากนายจ้างประสงค์จะเลิกจ้างลูกจ้าง ต้อง บอกกล่าวล่วงหน้า อย่างน้อย 1 รอบการจ่ายค่าจ้าง (เช่น จ่ายค่าจ้างเดือนละครั้ง ก็คืออย่างน้อย 1 เดือนล่วงหน้า)
-
หากไม่บอกล่วงหน้าตามกำหนด หรือบอกไม่ครบถ้วน นายจ้างต้องจ่ายเงินชดเชย เรียกว่า “ค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า”
- แต่กฎหมายก็มีข้อยกเว้นเอาไว้เช่นกัน หากการเลิกจ้างเกิดขึ้นในช่วงที่ ลูกจ้างไม่มีการทำงาน และไม่ได้รับค่าจ้างอยู่แล้ว นายจ้างไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า
เหตการณ์ตัวอย่าง
-
ลูกจ้างรายวัน ทำงานเป็นพนักงานขายเครื่องดื่มในโรงเรียน ได้ค่าจ้างวันละ 125 บาท
-
นายจ้างจ่ายค่าจ้างทุกวันที่ 15 และสิ้นเดือน
-
เมื่อลูกจ้างทำงานเฉพาะช่วงเปิดภาคเรียน แต่พอปิดเทอมก็ไม่มีการทำงาน และไม่มีการจ่ายค่าจ้าง
-
นายจ้างแจ้งเลิกจ้างในช่วงปิดเทอมแบบนี้ ไม่เข้าข่ายต้องจ่ายค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า เพราะในช่วงเวลาดังกล่าวไม่มีการทำงานและไม่มีค่าจ้างอยู่แล้ว
“ค่าจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้า” มีขึ้นเพื่อปกป้องสิทธิของลูกจ้างจากการถูกเลิกจ้างกะทันหัน แต่ในกรณีที่ ลูกจ้างรายวันไม่ได้ทำงานและไม่ได้รับค่าจ้างอยู่แล้ว การเลิกจ้างในช่วงนั้น นายจ้างไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยดังกล่าว
ดังนั้น HR ควรทำความเข้าใจข้อยกเว้นนี้เพื่อลดความเข้าใจผิด และพนักงานเองก็ควรรู้สิทธิของตนให้ชัดเจน เพื่อสามารถตรวจสอบความถูกต้องได้
ที่มา กฎหมายแรงงาน